[ Pobierz całość w formacie PDF ]

albo i zamrze siÄ™ komu - pofolguj sobie, odpoczywaj, obserwuj i uciechÄ™ miej! - A z
le wypadnie -
kobieta się zmarnuje, bydle ci zdechnie, pogorzel przyjdzie - wola boska, nie przeciw się, bo i cóż,
chudziaku, poredzisz krzykaniem a płaczem? - nic; spokojności się ino zbędziesz, że nawet to jadło
pokrzywą ci się w gębie wyda! - Cierp przeto i dufaj w Panajezusowe miłosierdzie... Przyjdzie gorsze,
kostucha ułapi cię za grdykę i w ślepie zajrzy - nie probuj się wypsnąć, nie twoja moc - bo wszystko
jest w boskim ręku...
- Juści, kto tam wymiarkuje, kiej Jezus rzeknie: "Do tela twoje - od tela moje, człowieku."
- Tak to, tak! Górą, kiej to błyskanie, lecą boskie przykazy, a nikt, żeby ksiądz, żeby najmądrzejszy, ich
nie przejrzy przódzi, aż padną na naród ziarnem dojrzałym!
- A ty, człowieku, masz tylko jedno wiedzieć - byś swoje robił i żył, jak przykazania święte nakazują, a
przed się nie wyglądał... Pan Jezus wszystkim zasługi szykuje i wypłaci rzetelnie, co ino komu
przypadnie...
- Tym ci polski naród stojał - to i tak ma być aż po wiek wieków. Amen!
- A cierpliwością i bramy piekielne przemoże.
Tak sobie pogwarzali, gęsto przepijając, a każdy wypowiadał, co miał na sercu i co mu dawno ością
stało w grdyce! A najwięcej i najgłośniej gadał Jambroży, juści, że go niewiela słuchali, bo kużden
mówił i swojego chciał dowieść, mało bacząc na drugich... W izbie wrzało już i kotłowało się coraz
bardziej, gdy Ewka z Jagustynką weszły, niosąc przed sobą z wielką paradą przystrojoną warząchew.
Muzykant, który szedł za nimi, przygrywał na skrzypkach, a one śpiewały:
Da powoli , powoli -
Da od stołów wstawajcie!
Po trzy grosze za potrawÄ™,
Po dziesiÄ…tku za przyprawÄ™-
Da kuchareczkom dajcie!
Naród był syty, podochocony i zmiękły dobrym jadłem i napitkiem częstym, to niektórzy i srebrne
pieniÄ…dze rzucali na warzÄ…chew.
Wraz też dz
wigać się jęli zza stołów i z wolna rozchodzili - którzy na powietrze wytchnąć, którzy w
sieniach albo i na izbie przystawali i dalej dyskursa ciągnęli, insi zaś obłapiali się z przyjacielstwa, a
niejeden już się potaczał i po ścianach łbem orał albo drugich jako ten baran trykał - co i nie dziwota,
bo wieczerza była rzęsisto gorzałką przeplatana.
Za stołem pozostał ino wójt z młynarzem, kłócili się i z gorącością niepomierną skakali do siebie jak
jastrzębie, aż Jambroży chciał ich wódką godzić.
- Kruchty pilnuj, dziadu, a do gospodarzy ci zasie - warknął wójt.
Odszedł markotny, butelkę do piersi cisnął, kusztykał głośno i szukał, z kim by się mógł po
przyjacielsku napić i nagadać.
Młódz
zaś wysypała się w opłotki, to trzymając się wpół na drogę wylegali gwarzyć i gzić się - aże
dudniało od przegonów i wrzawy - noc była jasna, księżyc wisiał nad stawem tak mocno błyszczącym,
że i najsłabsze kręgi, co się roztaczały jakby od uderzeń światła, widne były niby węże półkolisto
sunące w cichości; przymrozek brał niezgorszy, gruda się łamała pod nogami i szron pobielił dachy, i
już przytrząsał sędzielizną ziemię.
Póz
no już było, bo pierwsze kury odzywały się po wsi.
A w izbie tymczasem czyniono porządek i szykowano do tańców.
I skoro muzykanci podjedli i nieco wypoczęli, jęli z cicha przegrywać, by się weselnicy pościągali do
kupy.
Ale nie potrza ich było długo naganiać, hurmą się sypnęli do izby, bo skrzypki tak niewoliły do tańca, że
już same nogi niesły - na darmo jednak, parobcy czuli się jeszcze przyciężko po wieczerzy, pokręcił się
z
dziebko jeden i drugi i wnet uciekali do sieni zakurzyć papierosa abo i te ściany mocne podpierać.
Jagnę wprowadziły kobiety do komory, Boryna na przyzbie z Dominikową siedział, a co starsi zalegli
ławy i kąty i poredzali, że ino na izbie dziewczyny ostały i prześmiewały się między sobą, ale że im się
to zmierziło rychło, zarządziły zabawę w gry różne, bych prędzej chłopaków rozruchać.
Najpierw zabawiali się w "Chodzi lis koło drogi; nie ma ręki ani nogi".
Na lisa przebrali w kożuch do góry wełną Jaśka, z przezwiska Przewrotny - gap to był, niedojda i
prześmiewisko całej wsi. Parob już wyrosły, a z otwartą gębą chodził, z dziećmi się zabawiał, do
wszystkich dziewczyn się zalecał, a mocno głupawy, ale że to jedynak na dziesięciu morgach, to go
wszędy prosili - zajączkiem zaś była Józia Borynianka.
Z
mieli się też, śmieli, mój Jezus!
Co krok, to Jasiek się rozczapierzał i bęc jak ta kłoda na ziemię, że mu to i nogi podstawiali, a Józia tak
utrafnie kicała, stawała słupka i wargami ruchała, niczym żywy zając.
A potem w "Przepiórkę".
Nastka Gołębianka prowadziła, a tak się zwijała, tak raz
no śmigała po izbie, że nijak jej chycić nie
mogli, aż sama im właziła w ręce, bych ino obtańcowywać koło.
I w "Z
winkÄ™" siÄ™ zabawiali.
A na ostatek któryś z drużbów, widzi mi się, Tomek Wachnik, bociana pokazywał; w płachtę na głowę
się przyokrył, a spod niej za dziób długi kij wypuścił i klekotał tak zmyślnie, kiej bociek prawdziwy, aż
Józia, Witek i co młodsze zaczęły za nim gonić i krzyczeć:
Kle, kle, kle,
Twoja matka w piekle!
Co ona tam robi?
Dzieciom kluski drobi.
Co złego zrobiła?
Dzieci pomorzyła.
I rozbiegały się z wrzaskiem, i kryły po kątach jak kuropatki, bo gonił, dziobał i bił skrzydłami.
Izba aż się trzęsła od tych śmiechów, krzykań i przegonów.
Z dobrą godzinę trwała zabawa, gdy starszy drużba dał znak, by przycichli.
Kobiety wyprowadzały z komory Jagusię nakrytą białą płachtą i usadziły ją w pośrodku na dzieży
pokrytej pierzyną - druhny porwały się niby to ją odbić, ale starsze i chłopi bronili, więc się zbiły
naprzeciw i smutno, jakby z płakaniem w głosach zaśpiewały:
A już ci to, już!
Po wianeczku tuż -
Kornet wity. czepiec szyty,
To la ciebie przyzwoity,
To na główkę włóż!...
Odsłonili ją wtedy.
Czepiec już miała na zwiniętych, grubych warkoczach, ale jeszcze się urodniejsza wydała w tym
przybraniu, bo i roześmiana była, wesoła i jarzącymi oczami wodziła po wszystkich.
Muzyka zagrała wolno i cały naród zebrany, starzy i młodzi, dzieci nawet, zaśpiewali "Chmiela" jednym
ogromnym głosem radości. A po prześpiewaniu same ino gospodynie brały ją do tańca.
Jagustynka, że sobie już podpiła, ujęła się pod boki i nuż do niej przyśpiewkami rzucać:
Da żebym ja wiedziała,
Da że pójdziesz za wdowca,
Da uzwiłabym ci wieniec,
Da z samego jałowca!
A insze jeszcze barzej przytykliwe i kolące. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

skierniewice.pev.pl