Brenden Laila Hannah 10 Godzina Przeznaczenia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Nie, nie. Byłam bardzo zadowolona. I płaciliście mi więcej, niż bym dostała gdzie indziej,
wiem o tym.
- Dawaliśmy ci tyle, na ile sobie zasłużyłaś - Ole ponownie włączył się do rozmowy i obie
kobiety drgnęły. - Pracowałaś bardzo dobrze, J�runn, zapracowałaś na każdego szylinga.
J�runn spuściła wzrok i zarumieniła się. Nie przyszła tutaj po pochwały, bardzo ją to
zaskoczyło.
- Czy to ludzkie gadanie cię męczy? - Oczy Olego znowu przytomnie spoglądały na
dziewczynę. Te niebieskie oczy, które czasami sprawiają wrażenie lodowato zimnych i
przerażających, kiedy wpatrują się w ludzi żywiących niecne zamiary, teraz były ciepłe i łagodne.
Gospodarz świetnie rozumiał, że dziewczyna zle się tutaj czuje.
Nie odpowiedziała, skinęła tylko głową.
- Niewiele możemy na to poradzić, trzeba po prostu czekać, ale wiedz, że podjęłaś słuszną
decyzję. - Ole za nic nie chciał wywierać presji. Powinna wiedzieć, że ani on, ani �shild nie będą
jej robić wymówek, niezależnie od tego, co zrobi.
- Jeśli uważasz, że mieszkanie i praca w Rudningen jest dla ciebie zbyt wielkim
obciążeniem po tym, co się stało ze Sjugurdem, my to rozumiemy.
J�runn przełknęła ślinę i walczyła z płaczem.
- No dobrze, już dobrze - uspokajała �shild. - Nie ma powodu do płaczu. Na pewno
znajdziesz sobie inną, dobrą pracę.
- Tak, ale to głupie - J�runn pociągała nosem. - Oni wygadują różne rzeczy za moimi
plecami, śmieją się ze mnie. I przez cały czas pytają, jak to jest pracować dla morderczyni. Czy się
was nie boję i w ogóle...
�shild patrzyła na Olego wstrząśnięta. To tak się sprawy mają... Boże drogi, myślała, dla
służby musiał to być straszny czas.
- A kim są ci oni? - spytał Ole nieco surowszym głosem, ale wciąż spokojnie.
- To chłopaki i dziewczyny z Sondre Haug, i różni inni. Wielu.
- No widzisz, młodzi potrzebują trochę rozrywki, wygłupiają się po prostu. - Ole przygryzał
dolną wargę i pocierał brodę. Wiedział, że mieszkańcy wsi plotkują, nigdy by mu jednak nie
przyszło do głowy, że to może przybrać taką formę.
- Posłuchaj mnie, J�runn. - Ole wstał i podszedł do szafy. Poszukał tam czegoś na półce. -
Kiedy za chwilę wyjdziesz z naszego domu, możesz być pewna, że nie będziesz musiała tu wracać,
jeśli sama nie zechcesz. Wprawdzie zawsze będziesz serdecznie witana w Rudningen, ale nikt cię
do przychodzenia nie będzie zmuszał.
Zamknął drzwiczki szafy, podszedł do J�runn i położył jej rękę na ramieniu.
- A teraz wez to, jako podziękowanie za wszystko, co dla nas zrobiłaś i jako świadectwo
tego, że byliśmy zadowoleni przez cały czas, kiedy dla nas pracowałaś.
Ole wsunął małą sakiewkę z pieniędzmi w drżącą rękę J�runn. - Nie wolno ci odmawiać. -
Uśmiechnął się i poklepał ją przyjaznie po plecach.
J�runn podniosła wzrok i też musiała się uśmiechnąć. To strasznie bolesne, że musi zawieść
Olego i �shild w ten sposób, ale skoro w oczach gospodarza pojawia się znowu ten błysk, wszystko
staje się o wiele łatwiejsze.
- Poproszę Jona, żeby ci towarzyszył do domu w Finset - powiedział Ole swobodnie. - Nie
powinnaś chodzić sama po lesie wieczorami. - Wyjrzał przez okno, żeby stwierdzić, że jest
naprawdę ciemno, był przekonany, że J�runn najchętniej wróciłaby do domu tak szybko, jak to
możliwe.
- Rozmawiałaś o tym ze swoimi rodzicami? - spytała �shild, kiedy wszyscy szli do drzwi.
Udała, że nie widzi, jak J�runn pogłaskała delikatnie kurtkę Hannah-Kari, która wisiała w sieni.
J�runn najbardziej będzie tęsknić za dziećmi, ale im też niełatwo będzie wytłumaczyć, że służąca
wyjechała.
- Mamie i tacie nie podobało się, że chcę porzucić pracę, ale stanowczo się nie sprzeciwili.
- Pozdrów ich i powiedz, że wszystko jest w porządku. I życzymy ci szczęścia, J�runn.
�shild objęła służącą, mrugała pospiesznie, kiedy drobna dziewczęca postać pobiegła za [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum

�

pobieranie, ebook, pdf, do ÂściÂągnięcia, download

Archiwum