[ Pobierz całość w formacie PDF ]

idei Aleksandra Macedońskiego.
Ten twórca hellenistycznego świata został ubóstwiony, kiedy przyjął tytuł faraona, Dobrze wiedział, że
wschodnie kraje są od wieków przyzwyczajone do rządów monarchów uznawanych za wcielenia (inkarnacje)
poszczególnych bóstw. Nie możemy tu wykluczyć wpływów Indii i potężnego w tej epoce buddyzmu z ich
doktryną wędrówki dusz, znanej jako reinkarnacja albo pod grecka nazwą metempsychozy (w chrześcijaństwie
29
dyskutowano o możliwości reinkarnacji aż do Soboru w Konstantynopolu, który w końcu, w 553 roku, ja
odrzuca). Równolegle jednak trwała jeszcze starsza tradycja władców  kapłanów z Mezopotamii i królów 
bogów z Egiptu. Znacznie póz
niejsi tybetańscy lamowie, jako wcielenie Buddy, i hinduistyczne linie boskich
nauczycieli, strażników świętej wiedzy duchowej przekazywanej zawsze najlepszym z najlepszych  to ciągle
ten sam sposób myślenia o władzy jako danej od niebios. Dotyczy to również przełożonych poszczególnych
gmin chrześcijańskich, czyli biskupów lub ogólniej kapłanów, którzy na przełomie II i III wieku ustalają, że
przechowujÄ… niezmienny depozyt wiary i przekazujÄ… go w nieustajÄ…cej sukcesji, poczynajÄ…c od Jezusa i
apostołów, następnym pokoleniom.
Aleksander chcąc zjednoczyć Wschód z Zachodem wpisuje się, więc w gotowy model władzy pochodzącej
od bóstwa. Co prawda umarł przedwcześnie, zanim zdołał w pełni skonsolidować młode państwo, ale jego
następcy kontynuują te tradycje. Seleucydzi w zachodniej Azji, Ptolemeusze w Egipcie, władcy Baktrii na
Wschodzie i pomniejsi królowie w Azji Mniejszej  wszyscy uznają się przynajmniej za bożych pomazańców,
jeśli nie samych bogów.
Wkrótce również cesarze rzymscy pod wpływem hellenizmu zaakceptowali ideę boskiego pochodzenia
swojej władzy przypisując zarazem sobie cechy bogów. Jeżeli tak zorganizowane państwo oficjalnie przyjmuje
jakąkolwiek religię, to religia ta musi coś zrobić z boskimi cesarzami, nie może ich tak po prostu pominąć.
Dotyczy to także chrześcijaństwa.
Dlatego mesjasz Jezus stopniowo staje się bóstwem na wzór hellenistycznych władców  bogów. Nie jest
trudno wyobrazić sobie sposób rozumowania chrześcijan w tej epoce. Po zburzeniu Jerozolimy i rozproszeniu
żydów wspólnoty chrześcijańskie składają się przede wszystkim z nie  żydów. Dla nich jest oczywiste, ze
władca ma cechy boskości, a skoro państwowa religią staje się chrześcijaństwo, chrześcijański mesjasz nie może
być już tylko człowiekiem. Powinien dorównać królom zostając duchowym władcą państwa i zarazem bóstwem.
Nie trzeba chyba tłumaczyć, iż dla tradycyjnie monoteistycznych żydów jest to bluz
nierstwo tak straszne, że
prawie z niczym nie da się go porównać. Ubóstwienie Jezusa Chrystusa ostatecznie utrwala więc  i tak już
coraz głębszy  rozłam pomiędzy chrześcijanami i ortodoksyjnym judaizmem.
Jezus  synkretyczne bóstwo światłości
Po IV wieku chrześcijaństwo jako religia państwowa, mająca jednoczyć wielo wyznaniowe i wielonarodowe
Cesarstwo Rzymskie, siłą rzeczy wchłania liczne elementy zapożyczone z innych wyznań. Chrystus, jako
hellenistyczne bóstwo, nabiera coraz więcej cech rozmaitych bogów, co sprzyja upowszechnieniu jego kultu, ale
oczywiście, ostatecznie zamazuje wizerunek tego prawdziwego Jezusa, proroka z Galilei.
Jezus Chrystus w ujęciu chrześcijańskim staje się jeszcze jednym ludowym herosem i nauczycielem ludzi
porównywalnym z takimi postaciami, jak chiński cesarz Huang-ti, Mojżesz w Izraelu, Kukulcan u Majów&
Praktycznie każda kultura ma swego legendarnego nauczyciela, za którym często kryje się jakiś prawdziwy
geniusz z przeszłości. Nauczyciel taki dokonał podstawowych, kluczowych w danym rejonie świata
wynalazków, ustanowił zasady etyczne, wprowadził prawo i założył panującą religię, a w wielu wypadkach
zapoczątkował też organizację społeczną albo założył państwo.
Narodzinom Jezusa miały towarzyszyć szczególne okoliczności. Gwiazda wskazuje mędrcom (magom) [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

skierniewice.pev.pl