[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zwycięstwo. Z pewnością hetyckiemu Karkemisz
podlegało pózniej Ugarit, a pewna liczba znalezionych tam, a pochodzących
z drugiej połowy XIII w. p.n.e. pieczęci
Tuthalijasa IV może wskazywać na stałą obecność w tym mieście hetyckiego
przedstawiciela. W końcu XI w. p.n.e. na
obszarze od Cylicji (Kue) do północno-zachodniej Syrii (nazywanej wówczas
w asyryjskich rocznikach "Hatti" albo
"Wielkie Hatti") istniało kilka małych państewek hetyckich Karkemisz,
Arpad, Hama, Hattina, Unki, Kummuchu lecz
ludność ich była głównie semicka i hurycka.
Początkowo pokojowe stosunki między Egiptem i Mitanni sprzyjały rozwojowi
głównego portu syryjskiego
Ugarit, położonego na przylądku Ras Szamra na południe od Latakii. W
okresie amarneńskim, za panowania Amisztamru I
i Nikmadu II, Ugarit było wasalem Egiptu, lecz poprzez stosunki
dyplomatyczne i wzajemne małżeństwa ściślej związało
się z bliskim państwem Amurru, a stan ten był uznawany zarówno przez
Suppiluliumasa jak i pózniej przez Mursilisa II.
Według warunków układu zawartego pomiędzy Amisztamru II (synem Amisztamru
I) a hetyckim królem Hattusilisem III,
w Ugarit założona została hetycka izba handlowa, choć bez prawa nabywania
nieruchomości w mieście. Pózniej Ugarit
przeszło pod ścisłą władzę hetyckiego króla z Karkemisz, Initeszuba, choć
zasadniczo zachowało autonomię aż do
ostatecznego zniszczenia w 1190 r. p.n.e.
Dzięki odnalezieniu w Ugarit wielkiej ilości administracyjnych, prawnych,
słownikowych i literackich tabliczek,
miasto owo stało się głównym zródłem informacji o społecznym i
intelektualnym życiu kanaanejskim. Ugaryckie mity i
eposy są głównym świadectwem mówiącym o kanaanejskiej literaturze i
religii. Pismo ugaryckie, w którym bardzo
uproszczone znaki klinowe zastosowano do systemu alfabetycznego, było
prawie na pewno wynalazkiem miejscowym,
bowiem tylko kilka ugaryckich tabliczek znaleziono gdzie indziej.
Ugarit stanowiło też główną bramę, przez którą docierały wpływy egejskie.
Mykeńczycy usadowili się tam w
znacznej liczbie, a przed nimi jeszcze Minojczycy, którzy pozostawili po
sobie szereg grobów komorowych typu
egejskiego. Choć mało znajduje się ceramiki minojskiej, mykeńska i
cypromykeńska są obficie reprezentowane.
świadectwem dowodzącym istnienia kontaktów kulturalnych Kreteńczyków z
wybrzeżem syryjskim przed pojawieniem się
Mykeńczyków ok. 1500 r. p.n.e. poza Grecją kontynentalną są rozproszone w
różnych miejscach wyroby ze złota i
pieczęcie cylindryczne o mieszanych, minojskich i mitannijskich,
motywach. Mykeńczycy bardzo gorliwie wykorzystywali
sprzyjające okoliczności dla handlu z bliskowschodnim wybrzeżem Syrii;
mykeńską ceramiką z warstw IIIA i IIIB
znaleziono, poza Ras Szamra, w Atszanie, Byblos, Tell Kazel i w Tel es-
Salihiyeh, blisko Damaszku, a w Tell Sukas odkryto
także wyroby z warstwy IIIC. W pierwszej połowie II tysiąclecia p.n.e.
przedmioty z Alalach i Byblos noszą wyrazne ślady
wpływów minojskich.
Motywy egejskie odciskały głębokie piętno na pewnych wyrobach
miejscowych, sięgając swymi wpływami do
wnętrza Syrii, co widzimy w wytwornych czarnych pucharach z "Nuzi", w
mitannijskich wyrobach rzemieślniczych i
mitannijskich pieczęciach cylindrycznych, które wykazują również znaczne
wpływy egipskie. Lecz w Ugarit najsilniej o
wzajemnym oddziaływaniu artystycznym świadczą wyroby z kości słoniowej;
wykonana z niej i odnaleziona w tym
mieście plakietka z wizerunkiem koziej bogini ma czysto mykeński
charakter. Z pewnością kość słoniowa znajdowała się
wśród towarów kupowanych w Ugarit przez Mykeńczyków, a "dostarczycielami"
tego surowca mogły być syryjskie słonie.
Aramejczycy
Kolejna zmiana etniczna dokonała się za sprawą przenikających do Syrii
grup Semitów znad środkowego Eufratu,
których nazywamy Aramejczykami z powodu rozpowszechnionej wówczas nazwy
geograficznej, używanej na określenie
północnej równiny syryjskiej Aram Naharain, "Pole rzek".
Armejczycy doszli do znaczenia w Syrii w końcu II tysiąclecia p.n.e. i
utworzyli grupę małych, niezależnych
państw, znanych nam głównie z asyryjskich roczników. Najważniejszym z
nich i będącym siedzibą dowództwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • skierniewice.pev.pl
  •