Ostrowska Ewa Snila sie sowa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

jakby miał dulary. Dom, gada, bym kupił mu�rowany, wielki. Stodołę bym nową postawił. Oborę
bym postawił. I chlewnie. I krów dziesięć bym kupił. Ciągnik bym kupił. Motor bym ku�pił.
Zapalniczkę na gaz bym kupił. Wszystko bym kupił.
Zwariował do reszty! Orać mu pole trzeba, a on w sufit wpatrzony. Klukowej brzuch się już
opuścił, lada dzień zlegnie, dzieciów czworo, naj�starsze pięć lat, a Kluk, zamiast robić, o
dula�rach duma, tylko o nich. %7łeby chociaż jeszcze raz pomacać, jęczy.
Poszła Klukowa do Kulasów. Kulasy, ulitujcie się, zlegne za niedługo, pole nie zorane, obornik nie
wyrzucony, pożyczcie choć jednego dulara, odniosę, przysięgam, może jak pomaca, rozum mu
wróci.
Ale Kulasowa tylko warknęła: Macać to on cie�bie maca, i za dużo maca, co rok prorok, a wam co
do naszych dularów.
Ożesz tę Kulasową! Wykrzyczała Klukowa co mysli o niej, nadwerężyła się od tego krzyku i ledwo
do domu wróciła, zległa w stodole. Matko święta: dwie dziewuchy urodziła, tak pod wieczór,
jeszcze się dobrze nie ściemniło. Do domu dzie^ wuchy przyniosła ze stodoły, bo Klukowa zawsze
W} stodole, nie chce w domie brudzić; i dopiero P acz, a wyklinanie, ożesz, że nowe dwie gęby do
żywienia, a tu pole nie zorane, a pieniądzom na książeczce nie przybyło, bo przecież Kluk zi�mą do
lasu nie chodził.
Sodoma i gomora, co się na wieczór u Kluków wyprawiało. Chociaż jeszcze słaba, nawaliła Klu�ka
Klukowa za te dwie dziewuchy, nawaliła g0 mietłą, i kijem, i kułakami, aże osłabła do reszty i krew
się z niej lać zaczęła, i myśleli my, że po�gotowie trzeba będzie wzywać, ale Sołtyska ku�raka
szybko zarżnęła, nagotowała mocnego roso�łu, zaniosła Klukowej, a Wasylicha przybiegła i dała
ziółka na krwi wstrzymanie.
Kluk z domu uciekł. Kurna! Tam Klukowa pra�wie kona, a Kluk w tym czasie razem z pijanym
Dobiechem Kulasów obrabia!
Bo tak: natknął się na opitego Dobiecha, który akurat z rowu się wygrzebywał, i szedł szukać
jakiegoś nowego wypitku. To Kluk do Dobiecha mówi: Dobiech, dularów chcesz? Dobiech gada:
chcem. To chodz, mówi Kluk. Po dulary pójdziem do Kulasów.
To poszli. Kluk Dobiecha podpierać musiał, ciągnąć, widział ich Pipek na szosie. Nawet się
za�pytał: dokąd wy, chłopy? ale Kluk tylko ręką za�machał.
A Pipek myślał, że Kluk też jak Dobiech pija�ny, to też machnął ręką i poszedł sobie.
I patrzcie go, tego Kluka! Niby durny, niby półgłówek, a on musiał tak na tej wersalce leząc
wszystko dokładnie uplanować. Bo przed domem Kulasów i Wdowy pończochę czarną Klukowej z
kieszeni wyciągnął, kozikiem przerżnął na p�*. i sobie, i Dobiechowi pończochę na gębę wciągnął-
I tak weszli niby prawdziwe bandyty do Kula�sów. Już całkiem ciemno było, pózno. Wdowa musi,
spała, bo się u niej światła nie paliły. A i Kulasy w łóżku leżeli.
Przydusili Kulasa jego własną pierzyną. Ku�lasowa Kluk w kąt zapędził, kozik jej do gardła
przystawiając. Kazał cicho siedzieć i nowennę odmawiać.
Dobiech Kulasa pierzyną przydusza i przydusza, a Kluk dularów wszędzie szuka. Weki tłucze,
po�duchy tnie, bieliznę z szafy wyrzuca, krzesła wy�pruwa, a harmonii dularów znalezć nie może.
Nie wytrzymał z nerw, nerwy go poniosły, za�klął: Kurna! I gdzie te dulary?
I tym się wydał. Jak Kulasowa posłyszała kur�na" Kluka, strach ją opuścił w jednej chwili. Ożesz!
a ona myślała, że to najprawdziwsze ban�dyty, a to Kluk? Ożesz! I jak nie wrzaśnie: Kluk! I za to,
co pod ręką. A pod ręką miała żelazko do prasowania, ciężkie, na duszę. Kulasowa zawsze takim
żelazkiem prasuje, wiadomo, chytra, elek�tryczności jej szkoda wypalać. I przywaliła Klu�kowi w
łeb tym żelazkiem raz, a dobrze. Padł od razu i leży, głosu nie wydaje. Ale Dobiech pija�ny, ciągle
Kulasa przydusza, jak mu Kluk kazał. On to jedno zapamiętał: przyduszać, to i przydu�sza. O Jezu,
jak się Kulasowa rzuciła na Dobiecha! Szkoda, że nikt tego nie oglądał na własne oczy, byłoby na
co popatrzeć, to dopiero kino! Rzuciła S1ę. na podłogę zwaliła, siadła na nim okrakiem i wali g0
pięścią, i wali. A tak go dobrze nawaliła, Ze złarnała mu aż trzy żebra, co pózniej na jaw wyszło.
Ale ma Kulasowa krzepę, a niech ją!
I tak: Kluk leży bez przytomności, Dobiech ję�czy, Kulas ledwo zipie, jeszcze trochę, to by g0
całkiem na śmierć Dobiech przydusił, na amen, a Kulasowa za kij i do Wdowy! O, i nie
uśmie�chała się słodko Kulasowa, nie gadała sąsiadko kochana, o, nie! Wdowę kijem nawaliła, za
to, że taka z niej sąsiadka, co na pomoc, mimo tego harmideru, nie przyleciała.
Romuś Wdowy w koszulinie w noc wyskoczył, do Maniochy pognał: Na pomoc, ratunku! U
Ku�lasów bandyty, Kulasa zadusili, a Kulasowa bandytów siekierą zarąbała, i mamulke moją
rą�bie!
To Maniocha z Maniochem też w koszulach spod pierzyny wyskoczyli. Manioch za siekierę i gnają
do Kulasów.
Dzieci Maniochów się pobudziły i też gnają.
Przylecieli wszystkie, patrzą, a tu Kulasowa Kulasem potrząsa, targa, szarpie, na gębę mu na�kłada,
wiadro wody wylewa, a Kulas siny, a na podłodze dwa trupy w czarnych pończochach na gębach,
to Manioch pończochy im ściąga a tu się Kluk i Dobiech wyłaniają.
Jezusie! Matko święta! Kulasowo! wrzeszczą Maniochy, zabiłaś żeś! A tu Wdowa ze swojej
po�łówki wyłazi, potargana, poszarpana, pokrwawio�na, bo z nosa jej krew kapie i też wrzeszczy:
Po�biła mnie! Pobiła! Do sądu! Na milicje!
A Kulasowa wrzeszczy, Kulasa ratujcie, chyba zaraz zipnie!
Jezusie, co się działo u nas tej nocy, co się działo do rana! co się przez następne dni działo, sodoma
i gomora. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum

�

pobieranie, ebook, pdf, do ÂściÂągnięcia, download

Archiwum