[ Pobierz całość w formacie PDF ]

człowiek swemu ciału astralnemu pozwala.
Oto wytłumaczenie tak zwanych skłonności natury niższej w ciągu życia. Jeśli
człowiek ustępuje, skłonności owe stają się coraz silniejsze, aż wreszcie nie może już
przeciwstawić się im i identyfikuje się z nimi, co jest właśnie tym, czego pożąda dziwne
podświadome życie cząsteczek ciała astralnego.
www.teozofia.org
W chwili śmierci ciała fizycznego ta mętna świadomość astralna niepokoi się. Zdaje
sobie sprawę, że istnienie jej, jako oddzielnej masy, jest zagrożone i instynktownie czyni
wszystko, co może, aby obronić i zachować swoją pozycję jak-najdłużej. Materia astralna jest
płynniejszą od fizycznej, a jej świadomość grupuje cząsteczki tak, aby wytrzymać każdy atak.
Formuje je wtedy w ten sposób, że grubsze i gęściejsze znajdują się na zewnątrz, tworząc
rodzaj skorupy, a reszta układa się w warstwy koncentryczne tak, aby ciało astralne mogło
zdobyć wytrzymałość na tarcie tak wielką, na jaką tylko pozwala jego budowa i zachować
kształt własny możliwie jak-najdłużej.
Powoduje to wiele skutków niemiłych dla człowieka. Fizjologia ciała astralnego jest
zupełnie różną od fizjologii ciała fizycznego. To ostatnie czerpie wiadomości z zewnątrz
dzięki specjalnym organom, będącym narzędziami zmysłów, lecz ciało astralne, w myśl
naszego pojmowania nie ma. zmysłów oddzielnych. To, co w ciele astralnym odpowiada
wzrokowi, jest zdolnością jego molekuł odpowiadania na bodźce zewnętrzne, dochodzące go
od molekuł podobnych. Na przykład, jeśli człowiek w swym ciele astralnym posiada materię,
należącą do wszystkich poddziałów świata astralnego, może dzięki temu "widzieć" rzeczy
utworzone z materii jakiegokolwiek z tych poddziałów.
Przypuśćmy, że jakaś rzecz astralna składa się materii mieszanej drugiego i trzeciego
poddziału, człowiek żyjący w świecie astralnym, mógłby postrzegać ten przedmiot tylko
wtedy, gdyby na jego ciele astralnym, znajdowały się cząsteczki drugiego i trzeciego
poddziału tego świata, zdolne do odbierania i porządkowania wibracji, powodowanych przez
dany przedmiot. Człowiek, który, dzięki słabej świadomości, a ma w układzie swego ciała
astralnego tylko gęstą materię niższego poddziału, nie mógłby być świadomym tego
przedmiotu bardziej, niż my w ciele fizycznym jesteśmy świadomi gazów, poruszających się
dokoła nas w powietrzu, albo przedmiotów, tylko z materii eterycznej.
W ciągu fizycznego życia człowieka, materia ciała astralnego jest w nieustannym
ruchu, podobnie wrzącej wodzie. Dlatego w każdym momencie cząsteczki wszystkich
znajdują się rodzajów na powierzchni ciała astralnego i, kiedy w czasie snu człowiek
posługuje się nim, może dzięki temu widzieć każdy astralny przedmiot, który się doń zbliża.
Po śmierci jeśli /jak to przez nieświadomość czynią wszyscy ludzie zwykli/ pozwoli
na przeformowanie swego ciała astralnego, sytuacja jego stanie się inną. Mając na
powierzchni ciała astralnego tylko cząsteczki najgrubsze i najniższe, może otrzymywać z
zewnątrz tylko odpowiadające im wrażenia, nie widzi więc całego świata astralnego, lecz
zaledwie siódmą jego część i to najgęstszą i najmniej czystą, /wibracje tej najcięższej materii
wyrażają tylko uczucia i emocje przedmiotowe i z najmniej wysubtelnionej klasy istot
astralnych. Stąd wynika, że człowiek, znajdujący się w tych warunkach, może widzieć tylko
niepożądanych mieszkańców świata astralnego i odczuwać tylko wpływy niemiłe i brutalne.
Otoczony jest innymi ludźmi, których ciała astralne są prawdopodobnie typu
zwykłego, lecz ponieważ może widzieć i odczuwać tylko to, co jest w nich najniższe i
najordynarniejsze, wydają mu się być potwornie występni i pozbawieni wszelkich zalet.
Niemniej przyjaciele wydają mu się być takimi, jak byli, gdyż nie umie teraz ocenić ich stron
dobrych. Nic dziwnego, jeżeli w takich warunkach uważa świat astralny za piekło, a przecież
wina nie leży w świecie astralnym, lecz w nim samym: po pierwsze dlatego, że nagromadził
w sobie tak wiele materii niższego typu, po drugie, że pozwolił się opanować tej niewyraźnej
świadomości astralnej i ugrupować materię w sposób specjalny.
Człowiek studiujący te rzeczy, nie ustępuje w ciągu życia naporowi materii astralnej,
nie pozwala na przegrupowanie jej po śmierci i zachowuje dzięki temu, możność widzenia ca-
łego świata, a nie najordynarniejszej i najgorszej jego części.
Świat astralny ma wiele punktów stycznych z światem fizycznym i podobnie jak on
przedstawia się różnie różnym ludziom, a nawet jednej i tej samej osobie w różnych
momentach. Świat astralny jest siedliskiem emocji i myśli bardziej poziomych, a emocje te są
www.teozofia.org
o wiele silniejsze, niźli w świecie fizycznym. Gdy dany osobnik znajduje się w stanie
czuwania, widzimy zaledwie maleńką część jego wzruszeń większa część siły wzruszeniowej
idzie na wprawienie w ruch grubej fizycznej materii mózgu, ody widzimy człowieka,
okazującego wzruszenie, widzimy tylko część, pozostałą po wypełnieniu tamtej pracy.
Dlatego w życiu astralnym wzruszenia wzmagają się o wiele więcej, niźli w życiu fizycznym.
Kierowane odpowiednio, nie wykluczają one myśli wyższych: w świecie astralnym, tak samo
jak w fizycznym, można poświęcić się pomaganiu bliźnim, lub tracić czas na błąkaniu się bez
celu.
Świat astralny rozciąga się prawie do środka promienia orbity księżyca i ci jego
mieszkańcy, którzy nie zezwolili na przegrupowanie materii własnego ciała astralnego, mają
wolny dostęp wszędzie, jednakże większość pozostaje blisko powierzchni ziemi. Różne
właściwości materii, tworzącej poddziały świata astralnego, przenikają się wzajemnie, lecz
ogólnie mówiąc, materia gęstsza dąży do grupowania się w centrze.
Podobne to jest bardzo do zjawisk, jakie zaobserwować możemy, tworząc zawiesinę [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

skierniewice.pev.pl