[ Pobierz całość w formacie PDF ]

a Natan prorok króla Dawida  pokłoniwszy, się, mu twarzą do ziemi (III Krol 1, 23).
A więc uwielbienie nie jest czynnością religijną.
2. Cześć religijna należy się Bogu ze względu na to, że ma nas uszczęśliwić, jak
się wyraża św. Augustyn112). Natomiast uwielbienie należy się Mu ze względu na
jego dostojeństwo. Dlatego Glossa113), tłumacząc słowa Psalmu (95, 9):  Kłaniajcie
się Panu w świętych przedsionkach Jego , zauważa że z tych przedsionków
przechodzi się tam, gdzie oddaje się pokłon Jego dostojeństwu. A więc uwielbienie
nie jest czynnością religijną.
3. Trzem: Osobom Trójcy Przenajświętszej należy się jedna i ta sama cześć
religijna. A przecież nie jednym uwielbieniem wielbimy Je, lecz klękamy za każdym
razem, gdy którą z Nich wzywamy. A więc uwielbienie nie jest czynnością religijną.
Ale z drugiej strony Chrystus Pan powiedział ( Mt 4, 10):  Napisane jest: Panu Bogu
twemu kłaniać się będziesz i Jemu samemu służyć będziesz .
47
Odpowiedz. Uwielbienie to oddanie czci temu, kogo się uwielbia. Otóż uzasadniliśmy
uprzednio114), że właściwym zadaniem religii jest oddawanie czci Bogu. A więc
uwielbienie, którym czcimy Boga, jest czynnością religijna.
Rozwiązanie trudności. 1. Bogu należy się cześć ze względu na Jego wyższość, w
jakiej niektóre stworzenia mają udział przez pewne uczestnictwo, w nierównym
jednak stopniu. Dlatego oddajemy Bogu inna cześć, będącą wyrazem pobożności, a
inną pewnym znakomitym stworzeniom jako wyraz naszego szacunku, o którym
pózniej pomówimy115). Ponieważ zaś czynności zewnętrzne są znakami wewnętrznej
czci, pewne zewnętrzne przejawy poważania okazujemy niektórym wybitnym
stworzeniom. Pośród tych przejawów najważniejszym jest uwielbienie. Natomiast
samemu tylko Bogu składamy ofiary. Dlatego św. Augustyn powiedział116), że
zapożyczono wiele z czci Bożej w okazywaniu szacunku ludziom już to wskutek
nadmiernej pokory, już to z powodu zarazliwego pochlebstwa z tym jednak
zastrzeżeniem, że zawsze uznaje się za ludzi tych, którym owo poważenie okazuje
się, nawet gdy się ich uwielbia. Natomiast ofiary składamy jedynie Temu, o którym
wiemy, sądzimy lub wyobrażamy sobie, że jest Bogiem.
Tak więc Natan złożył pokłon Dawidowi oddając mu cześć taka, jaka należy
się każdemu wybitnemu stworzeniu. Natomiast Mardocheusz, jak opowiada Pismo
św. (Ester 13, 14):  nie kłaniał się Amonowi najpyszniejszemu. Dla, zachowania
bowiem ludu izraelskiego gotów był i stopy jego całować. Ale się bał, aby czci Boga
swego nie przeniósł na człowieka i żeby się nikomu nie kłaniał oprócz Boga .
Podobnie, gdy Abraham kłaniał się Aniołom, oddał cześć należną wybitnym
stworzeniom. Podobnie Jozue. Można zresztą również powiedzieć, że ci Patriarchowie
kłaniali się w nabożnym uwielbieniu Bogu, który ukazał się im. w postaci Anioła i
rozmawiał z nimi. Natomiast św. Janowi Ewangeliście (Obj 22, 9) wzbroniono
oddawać Aniołowi taką cześć, jaka, należy się Bogu, już to celem. podkreślenia
godności człowieka, gdyż po odkupieniu stał się równym aniołom i dlatego ów Anioł
rzekł mu:  strzeż się tego czynić, bom jest współsługa twój i braci twoich już to
celem wykluczenia niebezpieczeństwa bałwochwalstwa, skora tenże Anioł powiedział
mu:  Bogu się pokłoń!
2. Dostojeństwo Boże obejmuje wszelką wyższość Bożą, dzięki której
osiągamy w Nim szczęście, jaka w najwyższym Dobru.
3. Ponieważ jedna jest wielkość trzech Osób Bożych, jedna należy się Im
chwała i cześć, a więc i jedno uwielbienie. Wyrazem tej prawdy jest opowiadanie
biblijne (Rodz 18, 2-5), że Abraham w chwili, gdy zjawiło się przed nim trzech
mężczyzn, pokłoniwszy się, da jednego przemówił mówiąc:  Panie, jeśli znalazłem
łaskę w oczach twoich ... Natomiast potrójne przyklękanie jest wyrazem wiary w trzy
Osoby Boskiej Trójcy Przenajświętszej, ale nie różnicy w uwielbieniu.
48
Artykuł 2
CZY UWIELBIENIE JEST CZYNNOZCI. CIELESN ?
Postanie problemu. Wydaje się, że uwielbienie nie jest czynnością. cielesną, gdyż:
1. Chrystus powiedział (Jn 4, 23):  Prawdziwi chwalcy będą chwalić Ojca w
duchu i w prawdzie . Lecz co się dzieje w duchu, nie dokonuje się czynnością
cielesna. A więc uwielbienie nie jest czynnością. cielesną.
2. Wyraz  uwielbienie pochodzi od  wielbić , a wielbienie ta głównie
wewnętrzna czynność. Wszak św. Apostoł Paweł powiedział: ,,Będę wielbił duchem,
będę wielbił i rozumem . A Więc uwielbienie jest głównie czynnością duchową.
3., Czynności cielesne poznajemy przy pomocy zmysłów, Boga zaś poznajemy
nie zmysłami, ale myślą. A więc uwielbienie nie jest czynnością cielesną.
Ale z drugiej strony Glossa117), tłumacząc przykazanie Boże:  Nie będziesz się im
kłaniał, ani służył (Wyj 20, 5) dodaje:  Ani uczuciem nie będziesz ich czcił, ani
zewnętrznie nie będziesz się im kłaniał .
Odpowiedz. Ponieważ w myśl nauki św. Jana Damasceńskiego118), nasza natura jest [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • skierniewice.pev.pl

    • Archiwum