[ Pobierz całość w formacie PDF ]

statków pasażerskich. Połączymy siły.
- Co za wyrachowanie!
- Nie, to właśnie jest biznes.
- A co z nami?
- Dobre pytanie.
Debbie próbowała wyrwać mu się z rąk, ale gdy zobaczyła, że to niemożliwe,
spojrzała mu w oczy.
- Mogłeś mnie uprzedzić, że ona przyjeżdża.
- Mogłem.
Debbie pokręciła z niedowierzaniem głową.
Położyła dłonie na jego piersiach, chcąc go odepchnąć.
- Nie ma to jak szczere przeprosiny - ironizowała. - Wyryj je na tablicy
pamiÄ…tkowej.
Gabe zaśmiał się. Nikt nie potrafił go rozbawić tak jak Debbie.
- Nie muszę nikogo przepraszać za swoje życie.
- A co z Grace? - spytała. - Jej też nie przeprosisz?
- Nie - odparł, gładząc jej policzek. - Ona nie oczekuje ode mnie przeprosin.
Debbie wstrzymała oddech, po czym odsunęła jego rękę.
- Najwyraz
niej jest bardziej tolerancyjna.
Gabe znów się roześmiał, po czym wsunął dłoń pod jej obcisły top, dotykając
nagiej skóry.
- Kochanie, Dżyngis-chan jest bardziej wyrozumiały od ciebie.
S
R
- Bardzo śmieszne - rozjuszyła się, patrząc na jego dłoń, która zsunęła się na jej
pierś. - Nie zamierzam się z tobą kochać, kiedy na górze siedzi twoja narzeczona. Jeśli
myślisz, że nie wiem, co zamierzasz...
- Cicho, Debbie - szepnął i pocałował ją, najpierw delikatnie, powoli, a po chwili
namiętnie i mocno.
Gabe nie mógł się powstrzymać i to go zdziwiło. Nie przypuszczał, że Debbie ma
nad nim taką władzę i potrafi dotrzeć do najgłębszych zakamarków jego serca.
Przyjazd Grace nie osłabił pożądania, jakie wyzwalała w nim Debbie. Jego relacje z
Grace miały charakter czysto biznesowy. Nie łączyła ich miłość, więc nie było zdrady.
Poza tym jeszcze się nie zaręczyli.
- Nie powinniśmy tego robić - szepnęła Debbie, odrywając od niego usta.
- Ale robimy.
Ujęła w dłonie jego twarz.
- No właśnie...
Gabe jednym ruchem ściągnął jej top i rzucił go na ziemię. Debbie w tym samym
czasie zdjęła z niego koszulę. Zaczęła pieścić jego pierś i brzuch. Gabe był napięty do
granic możliwości i wiedział, że jeśli nie posiądzie jej w tej chwili, eksploduje. %7ładna
kobieta nie budziła w nim takich żądz.
Szybko zrzucili z siebie resztę ubrań. Gabe podniósł ją i jednym ruchem ręki
zrzucił wszystko, co leżało na biurku. Posadził ją na brzegu i zdarł z niej szorty.
Blat biurka był zimny, ale Debbie czuła, że w środku cała płonie. Gdy w nią
wszedł, miała wrażenie, że jej serce przestało bić. W jednej sekundzie zrozumiała, że
jej miejsce jest obok tego człowieka. Dopiero po chwili doszło do niej, że nigdy nie
będą razem, bo Gabe jej nie kocha, a piętro wyżej czeka jego narzeczona. Nie umiała
odpowiedzieć sobie na pytanie, co ją skłoniło, by tu przyjść i kochać się z mężczyzną,
który już do niej nie należał.
Zacisnęła powieki, gdyż odpowiedz
na to pytanie była zbyt bolesna. Starała się
skoncentrować na tym, co się działo z jej ciałem, w które rytmicznie wnikał Gabe, na
jego przyspieszonym oddechu i szaleńczej namiętności. Pewnie już nigdy więcej nie
będzie się z nim kochać. Nie chciała, by ich relacje opierały się tylko na ślepym
pożądaniu.
- Znowu myślisz - zauważył Gabe, pieszcząc dłonią jej pierś.
- Przestańmy - szepnęła wbrew sobie, czując, jak jego ciało w nią wnika,
przepełniając taką rozkoszą, że z trudem powstrzymywała łzy.
S
R
- Dobrze - wyszeptał i pocałował ją namiętnie. Debbie objęła go mocniej nogami,
przywierając do niego całym ciałem, czekając, aż twarz mężczyzny jej marzeń
rozpłynie się w kolorowym blasku rozkoszy.
- To musi się skończyć - postanowiła Debbie, zakładając prędko majtki.
- Dlaczego? - Gabe zaśmiał się i klepnął ją w pośladek.
Debbie krzyknęła niezadowolona, co wzbudziło w nim jeszcze większą radość.
Odrzuciła w tył włosy i spojrzała na niego oburzona. Nie miał za grosz przyzwoitości.
Włożyła szorty i zaczęła się rozglądać za stanikiem.
- Jak ty to robisz? - spytała, rzucając Gabe'owi szybkie spojrzenie.
- Co?
- Udajesz, że wszystko jest w porządku, jakbyśmy byli zwykłą parą, mimo że na [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

skierniewice.pev.pl