03 Laurie Paige Ĺniadanie na ganku

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pod samochód, który jechał tamtędy z nadmierną
szybkością.
Eric patrzył przed siebie, jakby próbował wy-
obrazić sobie to tragiczne zdarzenie. Zrobiło jej
się przykro. Szkoda, że mu o tym powiedziała.
Miałam straszne wyrzuty sumienia, że po-
zwoliłam mu wziąć mój rower, ale rodzice robili
wszystko, żeby mnie przekonać, że to nie moja
wina. Tłumaczyli mi, że w naturze każdego
człowieka kryje się ciekawość nowych rzeczy i że
gdyby nie ona, nadal tkwilibyśmy w epoce kamie-
Zniadanie na ganku 55
nia łupanego. I to dlatego mój braciszek, gnany
ciekawością, postanowił nauczyć się jezdzić na
większym rowerze.
Bardzo mądre wyjaśnienie zauważył. Po-
czucie winy może stać się zbyt wielkim ciężarem
dla dziecka. Pózniej mogłoby się od niego nie
uwolnić do końca życia.
Popatrzył w dal pociemniałym wzrokiem, za-
pewne po to, by nie ujawniać swoich emocji.
%7łycie potrafi nas okrutnie doświadczać po-
wiedziała cicho.
Taak... Zszedł po schodkach na ścieżkę,
a chwilę póznej opuścił parking.
Długo siedziała na ganku pogrążona w rozmyś-
laniach o życiu, poczuciu winy i rozpaczy.
Te rozważania doprowadziły ją do wniosku, że
Eric potrzebuje przyjaciela. Powinien przed kimś
się otworzyć, ujawnić tłumione uczucia, a być
może dzięki temu uda mu się z nimi rozstać.
Cudowny był ten wybuch nieposkromionego
śmiechu. Warto byłoby usłyszeć go jeszcze raz.
Podobno śmiech jest najlepszym lekarstwem.
Zaparkował w tym samym miejscu co rano.
Wziął z siedzenia plastikową torbę i ruszył ścież-
ką do Jenny. Gdy znalazł się na ganku, zastał
otwarte drzwi.
Wejdz! zawołała, nim zdążył zapukać.
Nie mógł się powstrzymać, by nie omieść wzro-
56 Laurie Paige
kiem całej jej postaci. Teraz, podobnie jak on, była
w szortach. Miała długie zgrabne nogi. I szczupłe
kostki.
Nie były spuchnięte jak w piątek wieczorem,
ale wtedy była po dziesięciu godzinach krzątania
się po szpitalu. Dzisiaj, kiedy porządnie wypoczę-
ła, nie mógł oderwać od niej wzroku.
Jak się grało? zapytała uśmiechnięta.
Pierwszy set skończył się moją sromotną
klęską, ale w dwóch następnych dałem partne-
rowi niezły wycisk odparł, stawiając na stole
torbę z jedzeniem.
Po drodze wpadł do domu, żeby wziąć prysz-
nic i się przebrać, a potem pojechał po lunch.
Dobrąstronąwysiłkufizycznego, zjakimłączyła
się ta partia tenisa z kolegą, jest to, że jego ego nieco
się wyciszyło. Znowu popatrzył na nogi Jenny.
Tylko na chwilę, zastrzegł się, czując, jak lu-
bieżna hydra znowu podnosi łeb.
Wyjął z torby dwa pojemniki z zamówionym
jedzeniem, a ona zrobiła dwie duże szklanki mro-
żonej herbaty.
Z cytryną? zapytała.
Poproszę.
Przygotowałam dla nas półmisek warzyw,
stoi w lodówce. A talerze są w szafce na prawo od
tej, w której znalazłeś kubki.
Ustawił na stole talerze i półmisek, potem
wyjął z szuflady sztućce.
Zniadanie na ganku 57
Jenna wniosła szklanki z herbatą i zerknęła na
zastawiony stół.
Wygląda to bardzo smakowicie. Oblizała
się łakomie.
Odsunął jej krzesło, poczekał, aż usiądzie i do-
piero potem zajął miejsce przy stole.
Ni z tego, ni z owego ogarnęło go uczucie, że
jadanie z nią wspólnych posiłków zaczyna być
bardzo przyjemne.
Uważaj, lepiej się do tego nie przyzwyczajaj,
ostrzegał w duchu sam siebie.
Dużo przybrałaś na wadze w trakcie ciąży?
zapytał, niezdolny wymyślić innego tematu.
Myślę, że około czterech kilogramów. Nie
chcę nadmiernie przytyć, bo bardzo trudno jest
się tego potem pozbyć.
Nie musisz o to się martwić. Wyraznie się
zawahał. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego ty i te
twoje dwie koleżanki zdecydowałyście się na...
Sztuczne zapłodnienie? dokończyła.
Tak. Nie miałyście znajomych, którzy by
z przyjemnością podjęli się tego...
Nikczemnego czynu?
Na miły Bóg, stary, jesteś lekarzem!
Nie miał pojęcia, dlaczego tak trudno mu o tym
rozmawiać. Ona nie ma z tym najmniejszego
problemu.
Dostrzegł rozbawienie w jej oczach. Ona bawi-
ła się jego kosztem!
58 Laurie Paige
Nie będę ukrywać, że rozważałam możli-
wość poproszenia cię o tę przysługę, ponieważ
byłeś jedynym wolnym mężczyzną, który speł-
niał moje wymagania.
Poczuł się, jakby mu ktoś wraził w pierś roz-
żarzony do białości pogrzebacz. Aż go zatkało.
I odebrało zdolność myślenia.
Oczami duszy ujrzał przesuwające się obrazy:
on i ona w namiętnym uścisku na tym jej wielkim
łożu na piętrze, tuż nad ich głowami. Już czuł te
żarliwe pocałunki...
Jakie to były wymagania? zapytał, wynu-
rzając się z fali marzeń.
Ojciec mojego dziecka miał przede wszyst-
kim być poniżej czterdziestki. Przechyliła gło-
wę, czarująco się uśmiechając, i z rozmarzonym
wzrokiem wyliczała cechy potencjalnego kan-
dydata. Oraz inteligentny. Przystojny, ale nie-
koniecznie o urodzie filmowego amanta albo
faceta z reklamy akcesoriów żeglarskich.
Spoglądała na niego wyzywająco, lecz z błys-
kiem humoru w oczach.
Pochlebiasz mi mruknął. Wobec tego
dlaczego mnie nie poprosiłaś?
Bałam się, że odmówisz. O ile mi wiadomo,
nie udzielasz się towarzysko. Poza tym... hm...
zauważyłam, że lubisz rządzić. Nie chciałam,
żebyś mi wytykał każdy najmniejszy błąd, jaki
popełnię, wychowując dziecko.
Zniadanie na ganku 59
Musiał się uśmiechnąć.
Takie masz o mnie mniemanie? Uważasz,
że jestem apodyktyczny?
No bo kiedy przed salą operacyjną nie czeka-
ją na ciebie ochraniacze...
Już rozumiem.
Z ulgą przyjął zmianę tematu. Znacznie łat-
wiej będzie rozmawiać o szpitalu i kolegach oraz
koleżankach z pracy. Nadal odczuwał erotyczne
napięcie, ale już nie musiał w obecności Jenny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum

�

pobieranie, ebook, pdf, do ÂściÂągnięcia, download

Archiwum